Op het strand van de Noord Duitse kustplaats Butjadingen werd op 5 maart 2016 een levende bruinvis gevonden. De vinders haalden de vrouwtjesbruinvis van het strand en brachten haar naar de Duitse zeehondenopvang Norden Nordeich. Daar belde men SOS Dolfijn met de vraag of het mogelijk was om de bruinvis op te vangen. Een rescue team vertrok direct met de dolfijnambulance om haar op te halen aan de grens. In het opvangcentrum werd ze bij binnenkomst onderzocht en kreeg ze de naam Nena. De bruinvis was vermagerd en woog nog 21,1 kg en was 111 cm groot. Hoewel ze in eerste instantie aangaf zelf te willen zwemmen, bleek al snel dat ze hier nog te zwak voor was en Nena moest door medewerkers en vrijwilligers continu worden ondersteund in het water. Omdat ze uitgedroogd was werd eerst gestart met het geven van vocht. Dit gebeurde via een maagsonde elke paar uur. Daarnaast kreeg ze ook vis en medicatie. Nena had duidelijk honger en at gretig de vissen vanaf het eerste moment. Hier is een kort fragment van het voeren te zien:

Na een dag ondersteund te moeten worden in het bassin gaf Nena al aan weer zelf te willen zwemmen. Na de eerste paar rondjes in het bassin moest ze weer begeleid worden omdat het nog te vermoeiend was. Maar al snel ging het beter en maakte Nena zelfs weer duikjes en zwom ze helemaal zelfstandig rond. In dit filmpje is het proces naar zelfstandig zwemmen mooi te zien:

Doordat Nena een tijdlang op het strand had gelegen was haar huid te droog geworden. Hierdoor onderging ze een vervelling over haar hele lijf. Dit kostte haar lange tijd veel energie waardoor het Nena maar moeilijk lukte om op gewicht te komen. Maar na een poosje groeide ze toch flink en ook haar huid ging er weer mooi en glanzend uit zien. Twee weken na haar stranding kwam er een nieuwe patiënt bij in de opvang. Bruinvis Sven deelde sindsdien het bassin met haar. De twee konden prima met elkaar overweg en zwommen veel samen.

Nena hoestte veel vanaf haar binnenkomst en bij onderzoek bleek dat zij last had van longwormen. Hier werd ze voor behandeld. Via een bronchoscopie kan de dierenarts in het voorste deel van haar longen kijken en bij een controleonderzoek een aantal weken na de behandeling, leek de longworminfectie voldoende te zijn behandeld. Gedurende een langere periode hielden we Nena goed in de gaten om zo te beoordelen of ze weer helemaal gezond was en bleef. Begin juni leken alle lichten op groen te staan voor Nena en werd gestart met de voorbereidingen om haar weer terug te brengen naar zee. 

Een voorbereiding op haar vrijlating was het voeren van levende vissen. Zo konden we beoordelen of Nena nog goed in staat was te jagen en zich dus weer zelf zou kunnen redden in zee. Nena heeft laten zien een prima jager te zijn:

Een andere vorm van voorbereiding is de transportgewenning. Tijdens de reis terug naar zee worden bruinvissen vervoerd per speciale dolfijnambulance. In de ambulance ligt het dier dan in een speciale transportkist. Om de terugreis zo voorspoedig mogelijk te laten verlopen laten we dieren altijd eerst een aantal malen kennis maken met het liggen in deze transportkist. Zo is dit voor Nena op de grote dag zelf minder spannend en zal de terugreis zo voorspoedig mogelijk verlopen.

Eind juni lijkt het dan bijna zover voor bruinvis Nena, echter begon Nena bloed op te hoesten en zijn we de oorzaak hiervan uiteraard uitgebreid gaan onderzoeken. Nena bleek een longontsteking te hebben en gelukkig werd deze tijdig ontdekt. Daarnaast was tijdens een longcontrole ontdekt dat Nena ondanks haar vorige longwormen kuur, zij nog niet helemaal van haar longwormen af was. Voor zowel de longontsteking als de longwormen werd zij opnieuw behandeld. Vooraf wisten we natuurlijk nog niet hoe lang de behandeling zou duren, maar werd er door ons rekening gehouden met een behandelingsduur van minimaal een aantal weken. Haar bloedwaarden en de longen van Nena werden regelmatig gecontroleerd om te zien of de behandelingen goed gingen aanslaan. Haar gedrag bleef in elk geval goed. Nena speelde graag met Sven en at goed haar vissen.

Bij een controleonderzoek halverwege augustus bleken de longwormen succesvol behandeld. Er werden geen wormen meer aangetroffen. De longontsteking bleek lastiger te behandelen. De eerdere behandeling leek geen resultaat te geven. Om de longproblemen van Nena goed te kunnen beoordelen, werd geregeld dat Nena door de CT-scan kon in een ziekenhuis. Daaruit bleek dat Nena kampte met een dubbele longontsteking en met behulp van een specialist werd een nieuwe behandeling opgestart.

Hoewel Nena een actief dier bleef, goed at en mooi groeide, verliep de behandeling van de longontsteking van Nena helaas moeizaam. Nena bleef veel hoesten, haar ademhalingsfrequentie bleef aan de hoge kant en ook haar bloedwaarden weken nog steeds af.  Ook toonde een bronchoscopie begin oktober dat ze nog steeds veel slijm in haar longen had en waren er opnieuw monsters afgenomen. Uit de uitslagen bleek dat de hardnekkige bacterie die de longontsteking veroorzaakt nog steeds aanwezig was. Er werd gestart met een nieuwe antibioticakuur die hopelijk Nena snel beter zou maken.

Met haar bassingenoot Sven ging het inmiddels zo goed dat hij op 17 oktober weer terug gebracht kon worden naar zee. Omdat Nena dan nog in behandeling is, kon zij helaas niet mee. Nena kreeg tijdelijk gezelschap van bruinvis Amber. Bruinvis Amber is in het verleden door SOS Dolfijn opgevangen maar kon na herstel helaas niet terug naar zee worden gebracht. Amber kreeg daarom een permanent verblijf in de Bruinvisbaai van het Dolfinarium. Hoewel bruinvissen in het wild vooral alleen leven, is het voor Nena prettiger om niet te lang alleen te zijn in het ziekenhuisbassin. 

Update november: Het gedrag van Nena bleef goed. Ze bleef actief zwemmen, alert zijn en graag spelen. Helaas toonde een controlebloedonderzoek eind oktober een verslechtering. Nena bleek bloed te verliezen. Opnieuw werden er onderzoeken ingepland. Via een gastroscopie kon de dierenarts in haar eerste maag en slokdarm kijken. In het maagsapmonster werd bloed aangetroffen. Het leek er dan ook op dat er verder op in haar maagdarmstelsel problemen waren. De CT-scan van begin november toonde gelukkig wel mooie verbeteringen in haar longen. De longontsteking leek succesvol te zijn behandeld. Ondanks dit nieuws toonde een onderzoek via een bronchoscopie wel dat er in haar longen nog steeds veel wit slijm zit. 

Update December: Bruinvis Nena werd behandeld tegen de problemen in het maagdarmstelsel en kreeg extra ijzer toegediend. Omdat we de ervaring hebben dat buitenlucht en natuurlijk daglicht bruinvissen veel goed doet, vroegen we aan de buren of het mogelijk was dat bruinvis Nena een poosje buiten in de Bruinvisbaai van het Dolfinarium kon verblijven. Op 7 november verhuisde Nena naar dit buitenbassin. In de Bruinvisbaai verbleef zij tussen de daar vier aanwezige andere bruinvissen. 

Terug naar zee: op 26 januari 2017 heeft het team van Stichting SOS Dolfijn bruinvis Nena terug gebracht naar zee. Maar liefst elf maanden intensieve zorg was er nodig om de vrouwtjesbruinvis weer voldoende te laten aansterken. De reis terug naar zee en haar vrijlating zijn voorspoedig verlopen. Bruinvis Nena is per dolfijnenambulance vervoert tot aan Lauwersoog en van daaruit per boot van de Waddenunit van het ministerie van Economische Zaken verder de zee op gebracht. Eenmaal ver genoeg uit de kust is de bruinvis weer vrijgelaten.

Sven

Op zaterdagochtend 19 maart wordt tegen tien uur gebeld naar het noodnummer van SOS Dolfijn. Medewerkers van Ecomare zijn op Texel onderweg naar het strand omdat zij een melding hebben ontvangen dat een voorbijganger een levende bruinvis heeft gevonden op het wad. Op deze beelden is te zien hoe de voorbijganger de bruinvis aantrof: 

Het dier is gevonden bij gebied De Schorren langs de Waddenkust. Onmiddellijk vertrekt een team van SOS Dolfijn per dolfijnenambulance richting Texel. De medewerkers van Ecomare halen de bruinvis van het wad en brengen het dier per boot naar het vasteland. Bij Den Oever wordt het dier dan overgedragen aan SOS Dolfijn. De jonge mannetjesbruinvis is sterk vermagerd en zijn ademhalingsfrequentie is erg hoog (mogelijk door de stress of longproblemen). Ook heeft het dier een wond aan zijn staart. Deze typerende bijtwond is veroorzaakt door een grijze zeehond. In de loop van die middag komt de zieke bruinvis aan in het opvangcentrum en krijgt hij de naam Sven. Zijn binnenkomst is hier te zien:
 

De eerste 24 uur zijn erg zwaar voor bruinvis Sven. Hij klinkt benauwd maar heeft ook heel veel kramp. Te ziek om te zwemmen moet hij continu volledig ondersteund worden in het bassin. Bruinvissen halen hun nodige vocht uit de vissen die ze eten. De sterk vermagerde Sven is dan ook uitgedroogd. Gestart wordt met het geven van vocht. Ook geven zijn bloedwaarden een ontstekingsbeeld weer en wordt er gestart met het geven van antibiotica. Sven krijgt verder pijnstilling en naast het vocht wordt ook gestart met het voeren van speciale vispap. Deze pap moet voor Sven wat gemakkelijker te verteren zijn dan de hele vissen.

Vijf dagen lang heeft Sven ondersteuning nodig in het water en wordt hij dag en nacht door de medewerkers en vrijwilligers begeleidt in het water. Na vijf dagen lukt het Sven weer om zelf te zwemmen en ook voorzichtig alweer wat duikjes te maken.

De bijtwonden van de grijze zeehond op zijn staart zijn lange tijd pijnlijk en ontstoken. Een antibioticakuur heeft Sven geholpen tegen die ontsteking. Door het dagelijks aanbrengen van honingzalf genas de huid nog sneller. Uiteindelijk kon Sven zijn staart weer volledig normaal gebruiken en zijn er enkel nog een aantal littekens zichtbaar. Hij is ook behandeld tegen een longworminfectie en zweren in zijn maag en slokdarm. In een wat later stadium bleek dat Sven ook een schimmelinfectie in zijn longen had. Ook hier is hij voor behandeld.

Een belangrijk criterium om weer terug te kunnen naar zee is het vangen van levende vis. Sven liet zien dat hij een uitstekende jager is en wanneer hij weer helemaal gezond was zich prima zou kunnen redden terug in zee.

Sven groeit mooi, eet goed is een actief dier! Zijn bloedwaarden blijven ook zonder medicatie goed en stabiel. Dat betekent dat Sven is uitbehandeld! Op 17 oktober was het dan zo ver en kon Sven, na zeven maanden behandeling, eindelijk weer terug naar huis.

De gehele reis vond het Sven het best spannend maar heeft hij het goed doorstaan. Halverwege de middag zwom hij vanaf de boot de diepte van de zee weer in.

Meer beeldmateriaal van bruinvis Sven en zijn reis terug naar zee zien? Ga naar http://www.youtube.com/user/SOSDolfijn

Zondag 22 maart 2016 zien voorbijgangers op het wad bij Lauwersoog een bruinvis liggen. Via via komen zij in contact met de Zeehondencrèche Pieterburen die vervolgens alarm slaat bij SOS Dolfijn. Het dier ligt in het slik waardoor het moeilijk bereikbaar is. Een reddingsplan wordt opgesteld en het lukt om de jonge mannetjesbruinvis van het wad te krijgen. Begin van die avond arriveert het dier in het opvangcentrum van SOS Dolfijn en krijgt de naam Jos. Jos is erg vermagerd, uitgedroogd en ziek. Maar na enkele uren ondersteuning in het water, geeft Jos aan toch nog sterk genoeg te zijn om zelf te zwemmen. 

Op deze beelden is te zien hoe Jos van het wad is gehaald:

Hoewel Jos wel zelf kon zwemmen, was zijn toestand zorgelijk. Verzorgers bleven continu bij hem en gaven hem elke paar uur wat vis. Maar Jos had veel moeite met de vertering en bleef daardoor nog verder afvallen. Onderzoek toonde verder dat Jos longproblemen had en zweren in zijn slokdarm. De behandeling daarvoor werd gestart. Op de vierde dag van zijn behandeling was Jos zijn gezondheid helaas nog verder achteruit gegaan. Het lukte hem niet meer om zijn voedingen te verteren waardoor hij nog verder bleef afvallen. Op 26-05-2016 wordt besloten om hem te laten inslapen.

Na zijn overlijden is er uitgebreid onderzoek gedaan. Hoewel het nog wachten is op meer resultaten, is in elk geval gebleken dat Jos een ernstige longworminfectie had, talrijk aantal zweren in zijn maag en een ontsteking bij zijn gehoororgaan. 

Op zondagmiddag 28 februari 2016 komt om 16:00 uur bij SOS Dolfijn de melding binnen dat er een levende bruinvis is gevonden op het strand van de Duitse Wadden. Het gaat om een vrouwtjesbruinvis van ruim 1 meter groot. Omdat bij walvissen spierschade ontstaat wanneer ze op het droge komen te liggen, was terugzetten in zee geen optie. Ze kon door uitputting en spierschade niet meer zwemmen en zou dan verdrinken. De enige hulpopties waren het diertje laten inslapen of opvangen. Gelukkig kon SOS Dolfijn het dier opvangen, zodat het een kans kreeg op herstel. Het diertje arriveert in de avond in het opvangcentrum en is zo zwak dat het continu ondersteuning nodig is in het water. De vrouwtjesbruinvis is ernstig vermagerd en krijgt vis, vocht en medicijnen toegediend. Ze blijft ernstig diarree houden en verliest steeds meer gewicht. 
Het eten van de vissen gaat redelijk goed, dus er blijft hoop. Bij navraag aan de vindster blijkt dat de bruinvis vermoedelijk al meer dan 24 uur op het droge heeft gelegen. Hierdoor is haar huid beschadigd door uitdroging en heeft ze zeer ernstig spierschade. In de vroege nacht van 4 maart 2016 kan bruinvis Lene haar voedsel niet meer binnen houden, ze begint te braken en haar toestand gaat zienderogen achteruit.
Omdat hoop op herstel voorbij is, wordt besloten om haar te laten inslapen.

Sectie moet uitwijzen wat haar precies mankeerde. In dit filmpje is te zien hoe het team van SOS Dolfijn haar ophaalde vanaf de Duitse grens en hoe ze ondersteund werd in het opvangcentrum: https://www.youtube.com/watch?v=ukKi7NLqO6M 

Bendert

Op 19 januari wordt op Terschelling een levende bruinvis gevonden. De vinder alarmeert via de politie de 

hulpdiensten . Met de veerboot wordt het dier overgebracht naar het vaste land waar een team van SOS Dolfijn het dier al staat op te wachten. De mannetjesbruinvis van ruim een meter groot wordt bij binnenkomst in het opvangcentrum onderzocht. Ondanks dat hij goed door voedt oogt, is hij uitgedroogd en heeft hij last van bloedarmoede. 

Daarnaast heeft  hij op zijn staart wonden welke zijn toegebracht door een grijze zeehond. Uit een  gepubliceerd onderzoek dit jaar van IMARES en de Universiteit Utrecht is gebleken dat bruinvissen veelvuldig doelwit zijn van aanvallen door grijze zeehonden. 

Sjors

Bruinvis Sjors wordt op 15 februari 2014 gevonden bij het Belgische Koksijde.
Vermoedelijk is Sjors door een longontsteking verzwakt en daardoor op het strand terecht gekomen. Voordat hij gevonden wordt door mensen, heeft vermoedelijk een vos hem eerder gevonden en de verzwakte bruinvis aangezien voor een lekker hapje. Sjors heeft hierdoor grote verwondingen opgelopen aan zijn linkerzijde. Op zijn linkerflank zat een diepe wond en van zijn staartblad en borstvin was ook een stuk afgegeten. Sjors moet een aantal weken ondersteund worden omdat hij te zwak is om te zwemmen. Pijnstilling, antibiotica, vispap en wondverzorging helpen hem door de eerste periode heen.

Sjors heeft een zware tijd achter zich, maar de wonden genezen goed. Hoewel de grote wond op de flank en het staartblad geen verder medisch ingrepen nodig hadden, bleek na verloop van tijd dat bij de wond aan de borstvin botjes naar buiten kwamen steken. Zonder verdere medische ingreep zou hierdoor sprake zijn van een blijvend medisch probleem.

De botjes zijn door een specialistisch dierenarts chirurgisch verwijderd. De operatie is goed gelukt en de vin herstelde daarna keurig. Bruinvissen gebruiken de borstvinnen om te sturen. Hoewel de borstvin en het staartblad van Sjors niet helemaal meer intact zijn, ondervindt hij hier geen hinder van. Hij kan beide vinnen goed gebruiken en vertoont normaal zwemgedrag; hij laat regelmatig mooi actief zwemgedrag zien, maakt daarbij mooie duiken en heeft regelmatig interactie met de andere dieren. De wonden van Sjors werden dagelijks ingesmeerd met honingzalf en zijn inmiddels volledig genezen. Daarnaast is hij behandeld tegen longwormen en bacteriën in zijn luchtwegen. Helaas geven in december Sjors zijn bloedwaarden opnieuw een ontstekingsbeeld weer. Ook is de ademhalingsfrequentie vaak hoger dan deze zou moeten zijn bij een gezonde bruinvis. Bij nader onderzoek wordt ontdekt dat Sjors last heeft van een ontsteking in zijn longen en hiervoor wordt hij momenteel behandeld. 

Medio januari 2015 is Sjors klaar met zijn behandeling en moet hij gaan laten zien dat hij zonder medicatie gezond blijft. Zijn bloedwaarden blijven goed en stabiel maar Sjors kampt met huidproblemen. Ook is zijn zwemgedrag niet erg actief. Er wordt daarom het verzoek gedaan naar Dolfinarium Harderwijk om Sjors tijdelijk te laten verblijven in één van de buitenbassins. 

Sjors kan daar met diverse soortgenoten rondzwemmen in de grotere, diepere bassins van de Bruinvisbaai en de buitenlucht en zonlicht zullen naar verwachting zijn huidproblemen sneller kunnen laten herstellen. Ondanks dat Sjors aan een aantal uitzetcriteria heeft voldaan, is in april besloten om Sjors niet terug te brengen naar zee. Bij binnenkomst is Sjors zeven tot acht maanden oud. Maar liefst een jaar is er nodig eerdat Sjors volledig is hersteld. Dat betekent dat Sjors langer onder menselijk zorg inmiddels leeft, dan dat hij voor zich zelf heeft gezorgd in het wild.  De combinatie van de langdurige herstelperiode op heel jonge leeftijd en de lichamelijke afwijking (missen van delen van 2 vinnen) die mogelijk Sjors beperkt bij het vangen van zijn voedsel, zijn redenen voor deze beslissing.

Voor Sjors zal gezocht worden naar een geschikte permanente verblijfsplek.  Er is een CITES vergunning aangevraagd voor hem en per juni 2015 gekregen. Sjors is daarna overgedragen aan het Dolfinarium te Harderwijk.

Suzanne 

27-01-2015: Vanochtend vroeg wordt er op het Waddeneiland Texel een levend gestrande bruinvis gevonden. De vinder wist meteen dat een bruinvis of dolfijn op het strand een dier in nood is en o.a. goed nat gehouden moet worden. Hij is direct jerrycans gaan vullen met zeewater en het dier nat gaan houden.

Via Ecomare wordt het rescue-team van SOS Dolfijn gealarmeerd. Medewerkers van Ecomare halen het zieke bruinvisvrouwtje van het strand en zorgen voor de overtocht naar het vasteland. Bij Hoorn wordt het dier dan overgedragen aan SOS Dolfijn en begin van de middag arriveert de nieuwe patiënt in het opvangcentrum in Harderwijk.

Wat het zieke dier precies mankeert moet komende dagen blijken uit onderzoek. Eerste bevindingen wijzen in elk geval erop dat ze iets vermagerd is, uitgedroogd en bloedarmoede heeft. Ze is zodanig verzwakt dat ze niet langer in staat is om zelfstandig te zwemmen. Medewerkers en vrijwilligers lopen daarom continu met haar rond in het bassin. 

30-01-2015: de bruinvis wordt Suzanne genaamt. Haar toestand is zeer zorgelijk. Ze krijgt medicijnen en vispap toegediend. Omdat ze te ernstig verzwakt is, wordt ze 24 uur per dag ondersteund in het bassin.  

07-02-2015: uit onderzoeken blijkt dat Suzanne meerdere gezondheidsproblemen heeft. Ze is bij binnenkomst licht vermagerd, heeft last van gas in haar darmen en bloedarmoede. Omdat de artsen een afwijkend geluid horen bij haar hart wordt de hulp van een specialist ingeroepen. Dan blijkt uit het hartonderzoek dat Suzanne een hartafwijking heeft. Deze afwijking is aangeboren en zal in de toekomst voor ernstige klachten zorgen. Daarom is besloten om bruinvis Suzanne te laten inslapen. 

Ireen

Ireen is op 1 maart 2014 aan de waddenzijde van het eiland Vlieland gestrand.  Dat is bijzonder want meestal worden bruinvissen aan de Noorzeekant van het eiland gevonden.

Ze is met een reddingsboot overgebracht naar het vaste land (Harlingen) waar ze aan SOS Dolfijn is overgedragen. In het opvangcentrum bleek zij zeer veel longwormen in haar luchtwegen te hebben, verder had ze beschadigingen aan haar ogen en leek ze aanvankelijk niet goed te zien. Haar bloedcontroles toonde dat ze kampte met een ontsteking en dat ze bacteriën in haar bloedbaan had.  

Tijdens de behandeling had ze verschillende keren koorts. Antibiotica hebben Ireen geholpen de bacteriën en de ontsteking te bestrijden en m.b.v. een longwormkuur is ze van de wormen afgekomen.  Hoewel de beschadiging aan de ogen van Ireen nog wel waarneembaar zijn kan ze voldoende zien en heeft ze bewezen een fanatieke en zeer goede jager te zijn. Op 13 juni 2014 kan ze succesvol worden terug gebracht naar zee. 

Patrick

Op 27 augustus 2013 wordt op Texel een levend gestrande bruinvis gevonden. Behandeling wordt gestart maar helaas overlijdt het dier de volgende dag al.

Bart

Op 6 september 2014 komt rond 20:30 uur bij SOS Dolfijn de melding binnen dat er een levende bruinvis is gevonden op het strand tussen Katwijk en Noordwijk. De dolfijnambulance gaat onderweg om het dier op te halen. In de tussentijd wordt de bruinvis goed verzorgd door hulpverleners. Het is een mannetjesbruinvis en hij is erg mager. De bruinvis krijgt de naam Bart. Ook al probeert hij dan al soms mee te zwemmen, hij is nog te zwak om zelfstandig te zwemmen. 

Bart wordt succesvol behandeld tegen de longwormeninfectie en de zweren in zijn maag en slokdarm. Ook is hij weer goed aangekomen.
Sinds Bart in september is binnen gekomen is hij maar liefst 5 kilogram aangekomen. Bart is wel een dier met een gestrest karakter. Hij zwemt daarom alleen in een bassin omdat hij daar het beste op lijkt te reageren.  

Begin januari 2015 is Bart helemaal klaar om terug te keren naar zee. Helaas zijn de weeromstandigheden de afgelopen tijd te onstuimig geweest. Het is voor Bart nog even afwachten op de juiste omstandigheden en dan zal hij terug keren naar de Noordzee. 

Op 21 januari was het dan eindelijk zo ver en waren de weersomstandigheden uitermate prima om bruinvis Bart samen met Hugo terug te brengen naar zee. De gehele reis is prima verlopen. Eenmaal op zee mocht Bart als eerste over boord. Hij dook eerst diep weg maar kwam korte tijd daarna nog een aantal keer boven in nabijheid van het schip. 

Hugo

Op 1 maart 2014 wordt nabij de Belgische kustplaats De Haan door werklieden een levende bruinvis gevonden op het strand. Het blijkt te gaan om een mannetjes bruinvis. Een medewerker van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen brengt de mannetjes bruinvis naar de grensovergang Hazeldonk. Hier wordt het dier overgedragen aan een team van SOS Dolfijn waarna de reis verder gaat per dolfijnambulance naar het opvangcentrum in Harderwijk.

Hij krijgt de naam Hugo. Hugo probeert vlak na binnenkomst zelf te zwemmen en te duiken, maar hij is duidelijk te verzwakt. Bijna een week lang moet hij door medewerkers en vrijwilligers dag en nacht ondersteund worden.

Uit onderzoek blijkt dat Hugo last heeft van een longworminfectie en dat hij zweren heeft in zijn maag. Voor de longwormen en zweren is hij inmiddels succesvol behandeld. Kort geleden heeft Hugo plotseling veel bloed verloren. We kunnen de oorzaak niet met zekerheid achterhalen. Het kan het gevolg zijn geweest van een bloeding in het maag-darm-kanaal, maar ook een schaafwond op zijn buik kan hier aan hebben bijgedragen. De wond verbeterde en zijn bloedwaarden herstelde. Hugo staat nog onder behandeling, maar lijkt de goede kant op te gaan. Hugo heeft een zachtmoedig karakter. 

Update december: zeer lange tijd blijkt Hugo een ontsteking te hebben. De exacte locatie blijkt moeilijk te ontdekken. Maar na een langdurige behandeling met antibiotica lijkt Hugo hier toch van te zijn hersteld. Zijn bloedwaarden blijven goed en ook eet hij goed. 

Hugo is daarmee in de laatste periode van zijn verblijf in het opvangcentrum aangekomen.  Wanneer de     weersomstandigheden gunstig zijn, zullen we Hugo weer  terug brengen naar zijn thuis, de Noordzee.  Op 21 januari is Hugo samen met bruinvis Bart terug gebracht naar zee. Na lange tijd wachten was het weer dan eindelijk gunstig genoeg om de zee op te gaan. Per dolfijnambulance is Hugo vervoerd naar Lauwersoog en vanaf daar per schip van het ministerie naar zee gebracht. Nadat eerst Bart overboord werd gezet was het daarna de  beurt aan Hugo. Hij zwom mooi langs het schip weg en  dook daarna weg. 

Bruno

17 februari 2014 wordt in het Noord Duitse Hooksiel een bruinvis gevonden. 
Terwijl zijn vinders deze mannetjes bruinvis goed nat houden en verzorgen, worden medewerkers van Seehundstation Norden Norddeich gealarmeerd. Deze medewerkers ontfermen zich over de zieke mannetjes bruinvis en zorgen dat hij bij de Nederlandse grens kan worden overgedragen aan een rescue-team van SOS Dolfijn. 

In Harderwijk krijgt hij de naam Bruno. Bij binnenkomst is hij vermagerd en zijn bloedwaarden zijn afwijkend.  Bruno hoeft niet lang ondersteund te worden in het opvangbassin en kan al snel weer goed zelfstandig zwemmen.

Uit onderzoek wordt duidelijk dat Bruno zweren heeft in zijn slokdarm. Hij is hiervoor medisch behandeld en Bruno herstelde voorspoedig. Hij laat zich kennen als een speelse, nieuwsgierige bruinvis met veel aandacht voor de andere aanwezige bruinvissen in het opvangcentrum. Ter verrijking krijgen de dieren geregeld speeltjes aangeboden en Bruno kan zich hier prima mee vermaken. Inmiddels zijn de zweren genezen en is Bruno vrij van medicatie. 

Bruno heeft laten zien dat hij zonder medicijnen gezond blijft en een uitstekende jager op vis te zijn. Hij wordt daarop voorbereid op zijn terugkeer naar zee. Tijdens de terugkeer naar zee worden bruinvissen vervoerd in een speciale transportkist.  Het is belangrijk dat Bruno tijdens zijn transport naar zee zo min mogelijk stress ervaart. Daarom wordt gestart met transportgewenning. Daarbij wordt Bruno alvast een aantal keren in zijn hangmat in de transportkist gelegd zodat hij kan wennen aan de voor hem vreemde omgeving.
Op 13 juni 2014 wordt hij samen met bruinvis Ireen succesvol terug gebracht naar zee.

Ella

Op 14 januari 2014 heeft SOS Dolfijn een bruinvis terug gebracht naar zee. De kleine dolfijnachtige was de afgelopen maanden succesvol gerevalideerd in het opvangcentrum van SOS Dolfijn.

Na een transport per bus en boot is het dier boven de Waddeneilanden in de Noordzee terug geplaatst. De bruinvis, welke de naam Ella had gekregen, werd op 18 oktober 2013 gevonden op het strand van Texel. In samenwerking met Ecomare is het dier naar het opvangcentrum van SOS Dolfijn in Harderwijk gebracht.

De verzorging van Ella verliep in eerste instantie moeizaam. Ze had een ernstige longontsteking en was zeer benauwd. Het dier is door vrijwilligers twee weken lang voortdurend in het water ondersteund, totdat ze voldoende was hersteld om zelfstandig te kunnen zwemmen. Het vervolg van de revalidatie verliep voorspoedig en na een volledig herstel kon Ella terug naar de natuur. 

Tijdens het transport met een speciale dolfijnambulance lag Ella in een hangmat en werd goed nat gehouden. Ze was hier de afgelopen weken vertrouwd mee geworden door een wekelijkse gewenningstraining. Vanaf Lauwersoog is de reis voortgezet per boot richting de Noordzee. Na het overboord plaatsen zwom de bruinvis rustig weg. Ze werd door haar verzorgers nog een aantal keer waargenomen voordat ze uit zicht verdween. Bruinvissen zijn solitair levende dieren. Het is daarom niet nodig een bruinvis terug te brengen bij een groep soortgenoten. Wel worden momenteel regelmatig bruinvissen waargenomen voor de Nederlandse kust.

Dennis

Bruinvis Dennis verbleef sinds eind september 2013 in het opvangcentrum. 
Hij is gevonden op Terschelling en vernoemd naar zijn vinder.

Bij binnenkomst blijkt Dennis uitgedroogd te zijn en zijn longen klinken afwijkend. Ook hoest hij veel. Op zijn kop zijn netafdrukken te zien. Het vermoeden bestaat dat hij in een visnet heeft vastgezeten en water in zijn longen heeft gekregen. Dennis krijgt lange tijd vispap toegediend omdat hij hele vissen moeilijk kan verteren. Ook geven zijn bloedwaarden aan dat hij bloedarmoede heeft. Na onderzoeken blijkt dat Dennis een ontsteking heeft in zijn darmen en hier bloed verliest.

De behandeling duurt lang maar uiteindelijk is Dennis klaar met deze behandeling en is de ontsteking verholpen. Naast de lichamelijke problemen die Dennis heeft gehad, heeft hij ook een gedragsprobleem.

Hoewel Dennis ook geregeld met de andere bruinvissen zwemt, hangt hij een groot deel van de tijd langs de wanden van het bassin. Dit is afwijkend gedrag. Bij binnenkomst is niet meteen duidelijk wat de leeftijd is van Dennis. Bruinvissen worden doorgaans in de maanden juni/juli geboren en wanneer Dennis eind september in de opvang arriveert lijkt hij te groot om nog een kalf te zijn, maar te klein om ouder dan een jaar te zijn. Er wordt wanneer hij wat is opgeknapt een onderzoek gedaan naar zijn leeftijd. 
Door middel van röntgenfoto’s van de botten is het mogelijk om een nauwkeurige leeftijd van het dier te bepalen. Daaruit is gebleken dat Dennis een maand of drie oud is geweest toen hij strandde.

Bruinvissen zijn de eerste zes maanden van hun leven volledig afhankelijk van het moederdier. Dennis heeft in die paar maanden op zee onvoldoende kunnen leren om zelf te overleven in het wild. Wat betekent dat Dennis helaas niet terug kan keren naar zee. Daarom werd voor Dennis een permanente verblijfplaats gezocht. Omdat Dennis lange tijd kampte met huidproblemen en we daar te weinig verbetering in zagen ondanks behandeling, werd Dennis tijdelijk ondergebracht in een buitenbassin. Hij verhuisde naar de Bruinvisbaai van het Dolfinarium. 

De buitenlucht en het zonlicht hebben hem zichtbaar goed gedaan. Ook vertoont hij actiever zwemgedrag. Omdat Dennis helaas niet uitzetbaar verklaard werd, is een CITES vergunning voor hem aangevraagd en gekregen, zodat we Dennis konden overgedragen. Er is voor gekozen om hem over te dragen aan het Dolfinarium in Harderwijk, Daar kan Dennis een permanent verblijf krijgen tussen soortgenoten. Dennis is inmiddels overgedragen en maakt het goed.

Tonia

Op 31 maart 2013 gevonden nabij het Zeeuwse Hoedekenskerke. Vernoemt naar haar vindster. Wanneer deze vrouwtjesbruinvis wordt gevonden ligt ze bijna helemaal ondergezogen in het slik. Lange tijd heeft ze heel veel huidproblemen. Maar op 24 september kan ze samen met bruinvis Thom, volledig hersteld,  worden terug gebracht naar zee.

Thom

Begin van de avond op 28 februari 2013 arriveert een nieuwe patiënt in het opvangcentrum. Een jonge gewonde mannetjesbruinvis en hij krijgt de naam Thom. Thom weegt 19 kilogram en is 105 cm lang. Hij is gestrand in Duitsland en is tijdens zijn stranding door vogels voor een lekker hapje aangezien. Hij heeft daardoor een nare wond op zijn onderkaak en wat wonden op zijn staartblad. De eerste dagen kan hij niet meer zelf zwemmen en moet hij ondersteund worden in het water.
Behalve de wonden ziet hij er redelijk goed doorvoed uit. Hij krijgt antibiotica en pijnstilling en is zeer geïnteresseerd in de andere bruinvissen waarmee hij een bassin deelt.

Medio april is de wond op zijn kaak al bijna helemaal hersteld. Ook zijn bloedwaarden verbeteren per controle. Wel heeft hij een beschadiging aan zijn ogen door de stranding en hiervoor krijgt hij meerdere keren per dag oogdruppels. Thom zwemt dan nog steeds aan de oppervlakte en duikt nog niet. Hij is heel gretig op zijn voer en komt dan ook heel goed zelfstandig eten. Ook wordt in april gestart met een longwormenkuur. 

Begin mei 2013 is Thom succesvol behandeld tegen de longworminfectie.  Zijn bloedwaarden zijn nog niet helemaal goed, maar verbeteren wel. Thom heeft geen antibiotica meer nodig maar moet nog wel een paar keer per dag oogdruppels om zo de beschadiging aan zijn ogen goed te laten herstellen.

Thom kan inmiddels weer heel goed en normaal zwemmen en duiken. Hij speelt heel graag en eet erg goed zijn visjes op. We hebben goede hoop op een succesvol herstel bij Thom!

Eind juni wordt op de huid van Thom een afwijkend plekje ontdekt. Na dit onderzocht te hebben, is gebleken dat het om een schimmelinfectie gaat. Hier wordt hij momenteel voor behandeld. Deze infectie kan besmettelijk zijn voor andere bruinvissen en daarom moet Thom tijdelijk alleen in een bassin verblijven. Hoewel Thom het met de andere bruinvissen samen heel gezellig had, heeft hij geen hinder van de scheiding. Bruinvissen leven in de Noordzee ook voornamelijk alleen. In de opvangbassins krijgen de dieren veel afleiding door ze speeltjes te geven. Hier spelen ze dan ook vaak fanatiek mee.

Augustus 2013 is Thom dan eindelijk helemaal uitbehandeld en kan voorbereid worden op de terugkeer naar huis. Hij krijgt regelmatig levende vis aangeboden om weer fanatiek te gaan jagen en er wordt gestart met de zogenaamde transportgewenning . Thom vindt het liggen in de speciale transportkist best wat raar en door dit regelmatig met Thom te oefenen vindt hij het straks niet spannend meer. Hierdoor verloopt de gehele uitzet terug naar zee zo ontspannen mogelijk.

Op 24 september is het dan zover! Thom keert terug naar zijn thuis, de Noordzee. Hij was nog een paar keer te zien en verdween daarna uit het zicht. 

Sietske

Op 1 februari 2013 arriveert bruinvis Sietske in het opvangcentrum. Ze is gevonden op Texel.
Al na twee uur vanaf binnenkomst zwemt ze zelfstandig. Ze verblijft in eerste instantie in een bassin samen met bruinvissen Arnold en Renske en zoekt regelmatig contact met bruinvis Renske. Ze is redelijk goed doorvoed en heeft alleen wat oude wondjes. Sietske krijgt antibiotica en vocht en vis toegediend. Wel zijn haar ademhalingen te hoog en hoest ze veel.

Later onderzoek geeft aan dat ze last heeft van een longworminfectie. De eerste nacht moet ze toch nog weer kort ondersteund worden omdat ze te erg verzwakt is. Maar ze herstelt goed en zwemt snel weer helemaal zelf.  Sietske krijgt zo'n 2 kilogram vis per dag. Ze is een leuke, actieve bruinvis. Ze eet heel goed zelfstandig vis en is hierbij soms zo gretig dat de verzorgers goed moeten oppassen dat ze niet in hun vingers worden gebeten. Ze herstelt goed van haar problemen en verblijft de laatste periode van haar verblijf in het opvangcentrum in een bassin met bruinvis Désiree.

Ze wordt door middel van transportgewenning langzaam voorbereid op het liggen in de speciale transportkist. In deze kist zal ze worden terug gebracht naar zee. Door haar te laten wennen hieraan, zal de terugreis zo ontspannen mogelijk verlopen. Wanneer Sietske dan ook laat zien dat ze nog steeds een uitstekende jager is, is het op 7 juni 2013 dan tijd voor haar om terug te keren naar de Noordzee. Het gehele transport is ze uitermate rustig. Na het terugplaatsen in zee zwemt ze mooi en rustig weg.

Arnold

Op 27 januari 2013 komt rond 16:00 uur de melding binnen dat er een levende bruinvis is gevonden bij het NoordHollandse Petten. Naar vermoeding heeft het dier nog geen uur op het strand gelegen. De mannelijk bruinvis is sterk uitgedroogd en ziek. Een behandeling wordt gestart maar de toestand blijft helaas verslechteren. Om verder lijden te besparen laat SOS Dolfijn het dier op 3 februari inslapen.