Het is zeer zeldzaam dat er op de Nederlandse kust 5 potvissen tegelijkertijd aanspoelen. Vlak voor vijf uur gistermiddag strandde de dieren levend aan op het eiland Texel. Het wordt dan al donker en er staat een stormachtige wind. Met windkracht 8 liggen de potvissen te rollen in de branding. Hulptroepen worden gealarmeerd, maar moeten machteloos toekijken. Hoe houdt je een walvis van 9 tot 11 meter tegen, met een gewicht van ruim 20.000 kg? Er verschijnen filmpjes op internet waarop te zien is dat dieren nog levendig met hun staart slaan in de branding. En dan verrijzen de vragen: waarom wordt er niets gedaan??

Ook een team van SOS Dolfijn arriveerde 's avonds op het eiland. Met het invallen van de avond en de gevaarlijk hoge golven en harde wind was een terugzetpoging van de dieren onmogelijk zonder de dieren te schaden en gevaar voor eigen leven. Daarnaast was het bij deze strandingsituatie geen kwestie van “even terugduwen”. De dieren lagen achter een zwin. Dat betekent dat achter de geul nog zandbanken lagen, waar de dieren dan ook nog overheen moesten komen. Zowel lopend als per boot konden de dieren niet benaderd worden. Ook bleek dat de dieren gewond waren, er kwam bloed uit het blaasgat. Kort na stranding overlijden de eerste 2 potvissen. Rond middernacht zijn er al 4 dieren dood. Tegen drie uur in de nacht overlijdt ook het laatste dier.

Wanneer de storm gaat liggen en de dieren goed bereikt kunnen worden, is snel duidelijk dat alle 5 de potvissen flinke verwondingen hebben opgelopen over het hele lijf. Toen de dieren nog leefden leek hun situatie al kritiek en de vraag is dus, in hoeverre ze überhaupt succesvol terug gezet hadden kunnen worden.

Dat een dergelijke stranding emoties oproept bij een ieder, begrijpen we goed. SOS Dolfijn is gevraagd om advies te geven in deze situatie. Dit vanwege onze jarenlange ervaring en het regelmatig geconfronteerd worden met strandingen van (kleine) walvissen in Noordwest Europa. Deze ervaring leert ons, dat bij elk dier en bij elke situatie de mogelijkheden anders zijn. Elke situatie van een walvisstranding (groot of klein) wordt dan ook per dier individueel beoordeeld en aangepakt. Soms kunnen we helpen en soms is redding, hoe triest ook, niet mogelijk.